ආදරය අනුමාපනය කරා හොඳින් සොලවා...

මේකත් මම සිත සන්තොසින් උ.පෙළ කරන කාලේ ලිව්ව පැදි පෙළක්. මගෙ ඒ කාලේ ප්‍රියතම විෂය රසායන විද්‍යාව. අපේ උන් වැඩි හරියක් වෛර කරපුම විෂය! මාත් ටිකක් මඤ්ඤං ඩයල් එකක් හින්දම වෙන්නැති එහෙම උනේ. කොහොමින් කොහොම හරි මම ඒ දවස වල කෙල්ලත් එක්ක පොඩි වලියකුත් දාගෙන හිටියේ. ඉතින් එකෙක් ඇවිත් මට කියද්දී විද්‍යා සංගමේ අහවල් එකට ආටිකල් එකක් දීපන් කියල, මගෙ අතින් ලියවුනේ මේක තමා... හැබැයි මම බොක්කෙන්ම කියන්නන්, මේකේ 100%ක් අයිතිය මට නෑ. ඊට කලින් දවසක මම වෙන පොරකගේ chemistry පොතක් බලද්දී ඌ ලියල තිබුන අදහසක් තමා මම කවියක් කරේ!! ඌ ලියල තිබ්බේ "මම ජීවිතය අනුමාපනය කරා, කෝ මේකේ අන්ත ලක්ෂය??" කියල. මම ජීවිතය වෙනුවට ආදරය replace කරා. ඔන්න මම කාටත් පූර්වාපර සන්ධි ගලපගන්න මුල ඉඳන්ම කතාව කිව්වා...



කැකෑරුම් නලයක බහා,
ත.HNO3 දමා,
1/3 ක් වනතුරු නටවා,
ආදරය අනුමාපනය කරා හොඳින් සොලවා...


තුඩ  කැඩුණු බියුරෙට්ටුව,
ප්‍රසාරිත පිපෙට්ටුව,
ගෙන කලෙමි අනුමාපනය,
කෝ මේකේ අන්ත ලක්ෂය????

මල ඉලවු ආදරය,
කසිකබල් ජීවිතය,
අනුමාපනයට පෙරාතුව,
මුලින් දාපන් දර්ශකය...



ප.ලි. - මෙය ස්වයං දර්ශකයක් රහිත ප්‍රතික්‍රියාවකි. මෙවැනි අනුමාපන සිරාවට කිරීමට ප්‍රථමයෙන්, දල අනුමාපන 2-3 ක්වත සිදුකර අන්ත ලක්ෂය ගැන දල අදහසක් ලබා තිබිය යුතුයි.

විඳිමි ධ්‍යානය සහස් කලකට...

මේක මම A/L කරන කාලේ ලිව්ව කවියක්.මම ඇත්තටම නම් ලියන්න හිතුවේ එක අරමුණකට මුළු ජීවිතේම කැප කරපු තාපසයෙක්ගෙ කතාවක් විදියට. නමුත් ටික වෙලාවක් හිතන කොට තමයි තේරෙන්න ගත්තේ සෙක්කුවක ගැට ගහපු ගොන්නු වගේ අපිත් (ඒ කාලේ) පැය 24 ම එක අරමුණක් වෙනුවෙන් නහින විත්තිය. පස්සේ මේක උ.පෙළ කරන ඕන එකෙක්ගේ කතාවක් විදියට ලියන්න හිතුව.


මුලින්ම

පුරා  ආයු කල දුකක් වින්දෙමි,
දිවියේ  අරමුණ පරම සැපත සොය සොය...
නින්ද නුදුටු නෙත් පෙලා දමමින,
පැන් නුදුටු මුව වියලා දමමින...
ගවු ගණන දුර ගියෙමි ගුරුවරුන් සොය සොය,
ධ්‍යානය ලැබ ගනු පිණිස...

ඊළඟට

පසක් කර ගතිමි,
ආ මගින් පළ නැත...
ස්වයන්ජාතවම  ඉපිදවුනු ධ්‍යානය
ලැබගතිමි තනිවම...
නිහඬ අරණක හුදෙකලාවම...
දැහැන්ගත වෙමි...
දැහැන් සුව ලබනෙමි...


අන්තිමට


 සැලෙන කිංකිණි නදින් නෙත් හැරියෙමි...
දැනුන අංජන සුවඳ ඩැහැ ගතිමි...
සිත පුරා ගත පුරා දැහැන් සුව වින්ද ගතිමි,
ධ්‍යානය මෙහිද නැති සෙයකි...